Aristide Antonas: keg apartments

While transforming shipping containers into livable structures is now common, aristide antonas imagines doing the same with liquid containers.  Antonas and collaborator Katerina Koutsogianni  use existing transportation and re-imagine this would-be trash as a system of 'abandoned spaces'.  The keg apartments are proposed as an architectural program in two versions. the trailers can be detached from the car and used as a stable residence or left attached and used more like mobile home. windows would be carved out of the metal structures and used as points of entry.  A large circular window cold be made at the front end  facing the car. this way, the inhabitants could move freely between the two units as if they were one.  Ahe interiors are left very raw using the existing structure to anchor lofts and amenities like a bathtub.  While the keg containers don't have the most spacious interiors,  they could be put to use as vacation  homes,  much like recreation vehicles today.


more info: aristides antonas

Πάμπλο Πικάσο "Πειραματισμοί στη λινοτυπία"

Η Gagosian της Αθήνας παρουσιάζει μία έκθεση με χαρακτικά σε λινόλαιο που φιλοτέχνησε ο Πάμπλο Πικάσο από το 1959 έως το 1963.

Ο Πικάσο δεν σταμάτησε ποτέ να πειραματίζεται με τις διάφορες τεχνικές της χαρακτικής τέχνης, μεταξύ των οποίων και η λιθογραφία, η χαλκογραφία, η ακιδογραφία και η μονοτυπία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 κατοικούσε το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου στη νότια Γαλλία, οπότε η μεγάλη απόσταση από το Παρίσι όπου βρίσκονταν οι τυπογράφοι με τους οποίους συνεργαζόταν δυσκόλευε πολύ την παραγωγή των έργων του. Άρχισε έτσι να πειραματίζεται με τη χαρακτική σε λινόλαιο, έναν πολύ πιο άμεσο τρόπο δουλειάς, κατά τον οποίο χάραζε ένα σχέδιο πάνω σε μία επιφάνεια από λινόλαιο χρησιμοποιώντας μαχαίρι, σμίλη ή σκαρπέλο. Το πρώτο του χαρακτικό σε λινόλαιο, το Toros en Vallauris (1954), ήταν μία απλή ασπρόμαυρη εκτύπωση, αλλά το 1959 είχε αρχίσει πλέον να εκφράζεται εξαιρετικά μέσω αυτής της τεχνικής, και τον είχε απορροφήσει εντελώς η διαδικασία της, καθώς και η καθημερινή συνεργασία του με τον Hidalgo Arnera, τον τυπογράφο της περιοχής του.

Επειδή όμως βρήκε χρονοβόρα τη διαδικασία της παραδοσιακής τεχνικής με την οποία δημιούργησε το The Portrait of a Girl after Cranach (1958), το πρώτο έγχρωμο χαρακτικό του σε λινόλαιο, αποφάσισε να εφεύρει έναν πιο απλό τρόπο για να εφαρμόζει αυτήν την τεχνική. Αντί να χρησιμοποιεί μία ξεχωριστή επιφάνεια από λινόλαιο για κάθε χρώμα, άρχισε να ξαναχαράζει την ίδια επιφάνεια. Χάραζε και ξανατύπωνε ανάλογα με τον αριθμό των χρωμάτων που ήθελε να χρησιμοποιήσει σε κάθε έργο. Από το 1959 έως το 1962 ο Πικάσο έφτιαξε περίπου 100 χαρακτικά σε λινόλαιο χρησιμοποιώντας τη νέα μέθοδο που είχε αναπτύξει. Όσον αφορά τη θεματολογία του, χρησιμοποίησε από τη Jacqueline Roque, τη μούσα, σύζυγο και μόνιμη σύντροφό του στο Portrait de Jacqueline au chapeau de paille multicolore με τα έντονα χρώματα, έως τα πορτρέτα μεγάλων δασκάλων του παρελθόντος. Για παράδειγμα, στη σειρά Portrait d'homme à la fraise (Variation d'après el Greco) ο Πικάσο τιμά τον El Greco, διατηρώντας την αρχική σύνθεση της αυτοπροσωπογραφίας του καλλιτέχνη τονίζοντας όμως με διαφορετικό τρόπο χαρακτηριστικά του προσώπου και των ρούχων του για να δηλώσει και τη δική του παρουσία στο έργο.

Το 1963 πειραματίστηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα με μία ακόμη πρωτότυπη τεχνική για χαρακτική σε λινόλαιο, χαρακτηριστικό παράδειγμα της οποίας αποτελεί το έργο L'Etreinte 1 (Embrace), το οποίο απεικονίζει έναν άντρα και μία γυναίκα σε έναν δυναμικό εναγκαλισμό. Εκτύπωνε το χαρακτικό με μελάνι σε κρεμ απόχρωση πάνω σε λευκό χαρτί και μετά ζωγράφιζε πάνω στο ίδιο το χαρτί με σινική μελάνη. Στη συνέχεια ξέπλενε το χαρτί με νερό, διαδικασία που ο Πικάσο απολάμβανε ιδιαίτερα. Οι περιοχές που δεν είχαν επάνω κανένα τύπωμα απορροφούσαν το μαύρο μελάνι, αλλά όπου υπήρχε το λιπαρό κρεμ μελάνι, η σινική μελάνη ξεγλιστρούσε. Η τεχνική αυτή δημιουργούσε μία εικόνα που έμοιαζε σαν να είναι και ζωγραφισμένη αλλά και τυπωμένη.

Ο Πάμπλο Πικάσο γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας το 1881 και πέθανε στη Γαλλία το 1973. Μεταξύ των πρόσφατων εκθέσεων με έργα του, αξίζει να σημειωθούν οι εξής: «Πικάσο: Tradition and the Avant-Garde» στο Museo Nacional del Prado και στο Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, Μαδρίτη 2006· «Πικάσο and American Art» στο Whitney Museum of American Art, Νέα Υόρκη 2006, η οποία ταξίδεψε και στο Walker Art Center στη Μινεάπολη, και στο San Francisco Museum of Modern Art (2007)· «Πικάσο et les Maîtres» στις Galeries nationales du Grand Palais (2008/2009).

Περισσότερα στην Gagosian της Αθήνας.

Project Room - Eυανθία Τσαντίλα, roomwithaview

Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης εγκαινίασε τον Ιανουάριο τη σειρά ΕΜΣΤ Νέες Παραγωγές 2010 που συνίσταται σε παραγγελίες νέων έργων στο Project Room του μουσείου. Το δεύτερο έργο της φετινής χρονιάς είναι το roomwithaview της Ευανθίας Τσαντίλα. Η Τσαντίλα θα παρουσιάσει την οπτικοακουστική εγκατάσταση roomwithaview, καθώς και ένα νέο βιβλίο της καλλιτέχνιδος (artist’s book) βασισμένο στο ίδιο έργο.

Το έργο roomwithaview ξεκίνησε το 2005 όταν η Ευανθία Τσαντίλα άρχισε να παρατηρεί και να φωτογραφίζει τους ανθρώπους και τα στιγμιότυπα που διαδραματίζονται έξω από το παράθυρο του εργαστηρίου της στο Βερολίνο. Στο απέναντι πεζοδρόμιο βρίσκεται ένα κατάστημα με ερωτικά είδη. Η καθημερινή δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα μπροστά από το sex shop Erotica διεγείρει την περιέργεια της καλλιτέχνιδος, η οποία δρώντας ως voyeur παρατηρεί και φωτογραφίζει κρυφά, πίσω από την κουρτίνα του παραθύρου.

Στη συνέχεια η καλλιτέχνις επεξεργάστηκε τις φωτογραφίες που τράβηξε και τις συνδύασε με διάφορα κείμενα από τον χώρο της ποίησης, της φιλοσοφίας, της λογοτεχνίας κ.ά. επιδιώκοντας νοητικές ανταλλαγές ανάμεσα στις εικόνες που δημιούργησε και στα κείμενα που επέλεγε να τις συνοδεύουν. Έτσι, δημιούργησε μια σειρά από ηλεκτρονικά μηνύματα, που αποτελούνται από μια φωτογραφία και ένα κείμενο το καθένα, τα οποία στέλνει σε έναν μεγάλο αριθμό παραληπτών από το 2005 μέχρι και σήμερα. Η καλλιτέχνις δημιουργεί πολλαπλούς συσχετισμούς ανάμεσα στα δύο αυτά μέσα και επιδιώκει διαφορετικά επίπεδα ανάγνωσης των μηνυμάτων, διανοίγοντας την ερμηνεία του κειμένου αλλά και εκείνη της εικόνας. Ο τίτλος του μηνύματος είναι συχνά αποκαλυπτικός και αποτελεί κλειδί για την ανάγνωση της σχέσης που η ίδια επιδιώκει.

Ο παραλήπτης των ηλεκτρονικών μηνυμάτων γίνεται συμμέτοχος αλλά και συνένοχος στο παιχνίδι της ηδονοβλεψίας που στήνει η καλλιτέχνις. Αναπτύσσεται μια «κρυφή» συνομιλία μεταξύ της καλλιτέχνιδος και του κάθε παραλήπτη και προκύπτουν μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με την πραγματικότητα της εικόνας, το αντικείμενο παρακολούθησης αλλά και της σχέσης της εικόνας με το κείμενο: Ποιος είναι αυτός που βλέπει; Τι παρατηρεί; Πόσο αληθινή είναι η εικόνα; Ποια η σχέση της εικόνας με το κείμενο;

Η Τσαντίλα μεταφέρει το ‘δωμάτιο με θέα’ από τον κοινωνικό στον ηλεκτρονικό χώρο και από τον ηλεκτρονικό στον αρχιτεκτονικό χώρο του μουσείου. Η παρουσίαση του roomwithaview στο Project Room του μουσείου δεν σημαίνει και το τέλος της αποστολής μηνυμάτων. Το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη στον χώρο του διαδικτύου.

Δάφνη Βιτάλη


Η Ευανθία Τσαντίλα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη ενώ από το 1998 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ με καθηγητή τον Γιάννη Κουνέλλη, απ’ όπου αποφοίτησε το 1997. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 48η Μπιενάλε της Βενετίας (1999) και έχει πάρει μέρος στη Μπιενάλε της Πράγας (2005), στη Μπιενάλε του Γκιουμρί της Αρμενίας (2006) και στην πρώτη Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης (2007).

ΠΥΡΓΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ 2010



Το GreekArchitects.gr και η DuPont Building Innovations ανακοίνωσαν την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010 την διοργάνωση ανοιχτού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού ιδεών με τίτλο «ΠΥΡΓΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ 2010 - Αλλάζοντας την (πρόσ)ΟΨΗ» σε Συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στο Ξενοδοχείο Fresh Hotel Athens.

Περισσότερα: 
greekarchitects

Serhiy Chebotaryov




Awarded by Bronze prize of Kiev International Advertising Festival '08.
Category: Graphic design - calendar.

Eternal, easy customized magnetic calendar. With, even, 32nd day of month just in case. Month's names abbreviated to 3 letters. Chips can be placed one over another. Special appeal of this calendar is special chips, like "Deadline", "Arrival", "Departure", five "Drink Day" and one "Don't Drink Day".

Peter Jaworowski






What you’ve stumbled across here is the definitive showcase for my art and design work. Feel free to look around - there’s a lot of for-client work as well as a number of personal pieces that I wanted to share with everyone.

Nobuyoshi Araki

Τόκιο (ΙΑΠΩΝΙΑ) 1940


Nobuyoshi Araki είναι o πιο γνωστός φωτογράφος της Ιαπωνίας και η πιο αμφιλεγόμενη πολιτιστική εξαγωγή της. Το έργο του είναι εμπλουτισμένo με έντονη σεξουαλικότητα. Έχει κατηγορηθεί ευρέως από φεμινιστικές ομάδες σαν μισογύνης, λόγω του περιεχομένου πολλών από τις φωτογραφίες του.

Ο Araki σπούδασε φωτογραφία και στη συνέχεια πήγε να εργαστεί σε Dentsu (ένα ιαπωνικό πρακτορείο διαφήμισης), όπου εργαζόταν , επίσης, η μελλοντική του σύζυγός , Γιόκο. Ο Araki δημοσίευσε ένα βιβλίο με φωτογραφίες της συζύγου του που τραβήχθηκαν κατά τη διάρκεια του μήνα του μέλιτος τους με τίτλο "Sentimental Journey". Πέθανε το 1990 από καρκίνο των ωοθηκών.Φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας ημέρας της δημοσιεύθηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο "Winter Journey".

Ο Araki είναι γνωστότερος ίσως για τις φωτογραφίες του που τεκμηριώνουν την ιαπωνική βιομηχανία του σεξ, με επίκεντρο την περιοχή της Kabukicho Shinjuku στο Τόκιο τη δεκαετία του 1980. Αυτές δημοσιεύθηκαν αργότερα στο "Tokyo Lucky Hole."

Έχοντας δημοσιεύσει πάνω από 350 βιβλία , ο Araki θεωρείται ένας από τους πιο παραγωγικούς καλλιτέχνες ζωντανό ή νεκρό στην Ιαπωνία και σε όλο τον κόσμο. Μερικά από τα πιο δημοφιλή βιβλία φωτογραφία του είναι "Sentimental Journey", "Tokyo Lucky Hole" και "Shino". Έχει επίσης φωτογραφήσει για πολλά περιοδικά όπως το Playboy, Deja-vu, και άλλα.Έχει συλληφθεί αρκετές φορές για την παραβίαση των ιαπωνικών νόμων ,για βωμολοχία, και η επιμελήτρια του μουσείου του συνελήφθη μια φορά για την εμφάνιση έργων του . Ποτέ δεν έχει όμως αντιμετωπίσει φυλακή ή σοβαρα πρόστιμα.

Η Bjork ,μουσικός παραγωγός, είναι θαυμαστής του έργου Araki, και κατόπιν αιτήματος της, ο Araki φωτογράφησε την κάλυψη του remix album της. 

"θα έλεγα πως η σεξουαλική μου ορμή είναι πιο αδύναμη από ό, τι δείχνω. Ωστόσο, ο φακός μου έχει μια μόνιμη στύση." Araki




Δημήτρης Γρατσίας

Δημήτρης Γρατσίας(1938-2010)

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ,ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Χάσαμε έναν σπουδαίο άνθρωπο , έναν άνθρωπο που μετέδιδε τις γνώσεις του για 27 χρόνια στο Α.Τ.Ε.Ι της Αθήνας ,μια προσωπικότητα που βοήθησε πολλούς νέους να μάθουν τι πάει να πει σύνθεση και τι πάει να πει χρώμα.
Έναν καλλιτέχνη που η δουλεία του ήταν χαρακτηριστική και οι διακρίσεις του ξεπερνούσαν τα Ελληνικά σύνορά.
Η απώλειά του μας έχει συγκλονίσει όλους.
Να σαι καλά Δημήτρη Γρατσία κάλο ταξίδι...

Δημήτρης Γρατσίας


Ο Δημήτρης Γρατσίας, τακτικός Καθηγητής Βασικού Σχεδίου στο Τμήμα Διακοσμητικής & Σχεδιασμού του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Αθήνας (1977-2004),αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με Διπλώματα Ζωγραφικής, Διακοσμητικής & Σκηνογραφίας καθώς και Θεωρητικών & Ιστορικών Σπουδών και συνέχισε με σπουδές Κεραμικής στο Camden Arts Centre του Λονδίνου.

Έχει εκθέσει τη δουλειά του σε Εθνικές & Ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, σε Ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και Λονδίνο καθώς και σε Διεθνείς εκθέσεις στην Ευρώπη, ΗΠΑ, Ρωσία, Αργεντινή και Κίνα.

Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.


ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

VI Sacrum Τριενάλε, Czestochowa, Πολωνία
Τιμητική Διάκριση Ζωγραφικής (2006)

Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθήνας
Τιμητική Πλακέτα για Διακεκριμένο Έργο (2005)

II Εθνικός Καλλιτεχνικός Διαγωνισμός Ελληνοαμερικανικής Ένωσης
2ο Βραβείο Σχεδίου (1967)

Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας
Έπαινος Σύνθεσης (1965)
Έπαινοι Υπαιθρίων Σπουδών (1966 & 1967)
Έπαινος Γυμνού (1966)
Βραβείο Γυμνού (1967)

ΕΚΘΕΣΕΙΣ
2009

Πινακοθήκη Δήμου Κορινθίων, Κόρινθος (Ατομική)

2008

Τεχνόπολις, Γκάζι,Αθήνα

3η Μπιενάλε Τέχνης Πεκίνου, Εθνικό Μουσείο Τέχνης, Πεκίνο, Κίνα (Διεθνής)

Αίθουσα P, Μύκονος

FIA Mar del Sur,Πολιτιστικό Κέντρο D. Hector Rubi Gonzalez, Αργεντινή (Διεθνής)
2007

6η Μπιενάλε Τέχνης Φλωρεντίας, Fortezza da Basso, Φλωρεντία, Ιταλία (Διεθνής)

5η Μπιενάλε Τεχνών Κρατικού Μουσείου Novosibirsk, Ρωσία (Διεθνής)

Reykjanes Light Night,Αίθουσα Svartaloft, Keflavik, Ισλανδία (Διεθνής)

Αίθουσα P, Μύκονος

Μουσείο Καλών Τεχνών Rosa Galisteo de Rodriguez,Santa Fe,Αργεντινή (Διεθνής)
2006

6η Τριενάλε Τέχνης Sacrum, Πινακοθήκη της πολης Czestochowa, Πολωνία (Διεθνής)

Πολιτιστικό Κέντρο Θεάτρου Ideal,Venado Tuerto, Αργεντινή (Διεθνής)

Αίθουσα P, Μύκονος

Κέντρο ONA Δήμου Αθηναίων, Αθήνα

Πολιτιστικό Κέντρο 'Μελίνα' Δήμου Αθηναίων,Αθήνα
2005

5η Μπιενάλε Τέχνης Φλωρεντίας, Fortezza da Basso, Φλωρεντία, Ιταλία (Διεθνής)

4η Μπιενάλε Τεχνών Κρατικού Μουσείου Novosibirsk, Ρωσία (Διεθνής)

2η Μπιενάλε Τέχνης Πεκίνου, Μουσείο Τέχνης Μνημείου Χιλιετίας, Πεκίνο, Κίνα (Διεθνής)

Αίθουσα Omma, Santa Barbara,ΗΠΑ (Διεθνής)
2004

4η Μπιενάλε Σχεδίου Pilsen, Πινακοθήκη της πόλης Pilsen, Τσεχία (Διεθνής)

8η Lipa Θερινή Συνάντηση Τέχνης, Πινακοθήκη Δημαρχειακού Μεγάρου, Ptuj, Σλοβενία (Διεθνής)

2η Μπιενάλε Τέχνης Adriatica , Συνεδριακό Μέγαρο, San Benedetto del Tronto, Ιταλία (Διεθνής)

5η Sacrum, BWA Gallery, Ostrowiec Swietokrzyski, Πολωνία (Διεθνής)

2003

5η Τριενάλε Τέχνης Sacrum,Πινακοθήκη της πόλης Czestochowa, Πολωνία (Διεθνής)

Lookout, Πρόσοψη Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Αθήνα (Διεθνής)

12η Flecha, Κέντρο Arturo Soria, Μαδρίτη, Ισπανία (Διεθνής)

1994

Αίθουσα Πανταζίδης, Αθήνα (Ατομική)

Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λευκάδας, Λευκάδα

Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Αθήνα

1992

Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Αθήνα

14ο Δεκαήμερο Ειρήνης, Αθήνα

1990

Αίθουσα Αχίλλειο, Αθήνα

1989

Βασιλική Αγίου Μάρκου, Ηράκλειο Κρήτης (Ατομική)

Αίθουσα Δίμιτο, Ρέθυμνο Κρήτης (Ατομική)

Αίθουσα Δίμιτο, Ρέθυμνο Κρήτης

Αίθουσα Ceruleum, Αθήνα

30ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Θεσσαλονίκη

1988

Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης, Πύλη Αμμοχώστου, Λευκωσία, Κύπρος (Διεθνής)

Αίθουσα Άνεμος, Κηφισιά (Ατομική)

Αίθουσα F, Αθήνα (Ατομική)

Θέατρο Γ! Σεπτεμβρίου, Αθήνα

1985

Αίθουσα Dada, Αθήνα

1984

Αίθουσα Dada, Αθήνα (Ατομική)

Αίθουσα Mπεχράκη, Κόρινθος (Ατομική)

Αίθουσα Συλλογή, Αθήνα

Αίθουσα Αντήνωρ, Αθήνα

1983

Αίθουσα Dada, Αθήνα (Ατομική)

1982

Αίθουσα Συλλογή, Αθήνα

Αίθουσα Κόσμος, Αθήνα

Αίθουσα Dada, Αθήνα

1981

Αίθουσα Dada, Αθήνα (Ατομική)

1974

Αίθουσα Θόλος, Αθήνα (Ατομική)

1972

8η Διεθνής Έκθεση, Μονακό (Διεθνής)

Αίθουσα Νέες Μορφές, Αθήνα (Ατομική)

1971

Agora Gallery, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο (Ατομική)

Αίθουσα Νέες Μορφές, Αθήνα

12η Πανελλήνιος, Αθήνα

1969

Woburn Gallery, Bedfordshire, Ηνωμένο Βασίλειο (Διεθνής)

10η Πανελλήνιος, Αθήνα

1968

Biennale Ίμπιζας, Ισπανία (Διεθνής)

Αίθουσα Αρλιώτη, Ελληνοαμερικανική Ένωση, Αθήνα (Ατομική)

Αίθουσα Άστορ, Αθήνα

1967

Στέγη Καλών Τεχνών & Γραμμάτων, Αθήνα

Ιόνιο Βουλευτήριο, Κέρκυρα

Ελληνοαμερικανική Ένωση, Αθήνα

Αίθουσα Καρμέλ, Αθήνα

9η Πανελλήνιος, Αθήνα

1966

ΑΣΚΤ, Αθήνα

1965

ΑΣΚΤ, Αθήνα

8η Πανελλήνιος, Αθήνα

1964

Διεθνής Έκθεση Ρώμης, Ιταλία (Διεθνής)

Γ! Πανελλαδική Έκθεση Νέων, Αθήνα

1963

Ελληνοαμερικανική Ένωση, Αθήνα

Αίθουσα Τέχνης, Αθήνα

1962

Β! Πανελλαδική Έκθεση Νέων, Αθήνα

Αίθουσα Τέχνης, Αθήνα

Maxim Zhestkov | Director | Designer

24 year old Maxim is based in Russia.

At the age of six he was given his first computer, a ZX Spectrum, and devoted his time to drawing huge and very detailed illustrations. He was also a keen gamer, and believes his enthusiasm for design and CG effects can be traced back to those days. After high school Maxim undertook a degree in architecture, which he followed by studying graphic design, fine art, illustration and sculpture.

He says: “There are no limits in graphics - everything you can imagine is possible. But I have to say I still love architecture. It all started with 2d illustrations, that smoothly turned into 3d illustrations and spaces. Then I developed a passion for architecture and graphic design. Then I realized that the most important thing is motion!”


type...........: toy design
name...........: quadrics 001
released on....: 07.07.07
manufactured by: kachingbrands


info...: art film / personal project / 2007

info...: personal project / 2008



info...: art film / personal project / 2008
sound..: yurii zolotukhin / Y.Z and kammerton


info.....: Art film for MTV International Rebrand / Universaleverything / 2009
direction: Maxim Zhestkov, Matt Pyke
cg.......: Maxim Zhestkov
sound....: Simon Pyke / Freefarm

Τhanos Tsiousis "Illustrator"

Άραγε ένας γραφίστας μπορεί να έχει ένα συγκεκριμένο στυλ;;;!! Η δουλειά του πρέπει να περιορίζεται στον υπολογιστή;; Το χέρι, το μολύβι, η μελάνη, τα πινέλα χρειάζονται για μια σωστή παρουσίαση, παρότι στην εποχή μας όλα κατευθύνονται προς τον υπολογιστή και στα ψηφιακά μέσα ...
Σας παρουσιάζουμε μέρος της δουλειάς του Θάνου Τσιούση για το 2009.










Σύντομα στο blog μας θα φιλοξενήσουμε συνέντευξή του.
Περισσότερα γύρω από τη δουλεία του Θάνου Τσιούση.

Andrej Krahne's





TASK▪
Communicate the joy with Durex.



IDEA▪
Don’t tell it demonstrate it.




SOLUTION▪
Type shows like X-ray the inner feelings during the act with Durex.

ANSEL ADAMS




Ο Ansel Adams (1902-1984) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ού αιώνα, περισσότερο γνωστός για τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες τοπίων και εθνικών πάρκων των Η.Π.Α. Στις απαράμιλλης ποιότητας και εξαιρετικής οξύτητας εικόνες του αποτυπώνει με μεγαλοπρέπεια την ομορφιά της αμερικανικής φύσης.
Στις φωτογραφίες του ο Ansel Adams απέδωσε όλη την τονική κλίμακα από το λευκό μέχρι το μαύρο με πολλές ενδιάμεσες διαβαθμίσεις του γκρι, ώστε οι εικόνες του να χαρακτηρίζονται για την τέλεια φωτογραφική τους σαφήνεια. Η τεχνοτροπία εκτύπωσης των ασπρόμαυρων φωτογραφιών που ανέπτυξε ο ίδιος και έμεινε γνωστή ως θεωρία του «Ζωνικού Συστήματος» επηρέασε τις μεταγενέστερες γενιές φωτογράφων.
Η έκθεση αποτελείται από 72 πρωτότυπες εκτυπώσεις που επέλεξε ο ίδιος ο καλλιτέχνης κατά τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του, ως αντιπροσωπευτικά δείγματα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας, και τα οποία παρέδωσε, λίγο πριν από το θάνατό του, στη φροντίδα της κόρης του Anne Adams-Helms.

Διάρκεια
05/03/2010 - 30/04/2010

Χώρος
Αθήνα
Μουσείο Μπενάκη
Κτήριο Οδού Πειραιώς

Διοργάνωση
Μουσείο Μπενάκη με την υποστήριξη της Πρεσβείας των Η.Π.Α. στην Αθήνα

ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΚΘΕΣΗΣ (bernier eliades "salto mortale" JUSTIN LIEBERMAN)


JUSTIN LIEBERMAN
Salto Mortale
February 25 – April 8, 2010
Justin Lieberman (b. 1977, Florida, USA)

Through his practice, Justin Lieberman attempts to impose a quasi sociological order on the bedlam of a distinctively American subsistence by turning a flux of capitalist odds and ends- magazine clippings, found photos, counterfeit dollars, lottery tickets, small sketches, public signage, etc- into a subjective material history of late-modern life.
It is tempting to regard this process as a systematic desublimation (in the Freudian sense) of various social, cultural, and economic orders, one which privileges a critical stance in regards to these things over a poetic one. Indeed, Lieberman often authors texts which would seem to support this view. However, if we examine these texts themselves as part and parcel of the artist's practice, a different picture emerges.

His pieces are frequently humorous and sometimes disturbing. However, there are works that reflect a sedate Lieberman, an artist more concerned with formal questions than with shocking or unsettling the viewer.Lieberman cites the fiction of the consummate modernist Henry James in regard to these works, discussing them primarily in terms of eluding the commodification of meaning. On the surface, Lieberman's work appears to grant us just this opportunity. Yet if we linger for a moment, we will see that this is a false conclusion. Lieberman's work ultimately reveals itself as an ongoing struggle with the nature of faith and belief, and the subject of this belief is in a constant state of flux. It is a constant coming-to-terms with skepticism as it relates to ideas both pragmatic (consumerism) and impossibly romantic (revolution and suicide). Lieberman's most fundamental skepticism is always directed at himself.

His current exhibition Salto Mortale, at Bernier / Eliades, is in part a continuation and elaboration of the retrospective self-historicizing methodology which began explicitly in his show For The People of Philmont last year. These pieces seem to evince a belief in romantic ideals that stick out of Lieberman's practice like some kind of distended organ transplant by a body that has rejected it. In his new exhibition he will present a large installation, paintings and sculptures. For the installation he chose to revisit several older works which were still in his possession.

During the past these works were meant to illustrate, rather than re-affirm, the movement of bourgeois commodification. In this show however, he returns to these works with a fresh eye and questions concerning the role of the work of art itself.

The art of Justin Lieberman presents us with a parallax in regards to class. Are we to view it (and possibly him) as a pre-modern critical endeavor, one aimed at desublimation of the hypocrises of a consumerist society, or is it rather an explication of impossible belief in modernist ideals of artistic expression and social revolution?

At times Lieberman seems engaged in a kind of ressentiment, the term used by Nietzche to describe the desire of slaves to drag the master down to their own level. Yet seen from another view, Lieberman's work is both humanistic and progressive, reinstating the autonomy and universal nature of the work of art. Lieberman's work paradoxically embodies both these views, and as we shift our perspective, the pieces take on an increasingly ambiguous relationship to the artist, to each other, and to us.

All people pictured in the paintings and photographs in Salto Mortale are suicides. If spectators recognize them, then they are artists, writers, musicians, poets and philosophers. If they do not, then they are portraits of people who killed themselves. Lieberman avoids naming them individually, as he has stated in the accompanying text; "These works are not a research project, a tribute, homage, or a critique. They are some other thing."

Justin Lieberman has participated in several shows among which:Mind the Cracks!Tel Aviv Museum of Art, Tel Aviv, Israel, If the Dogs Barking, Artists Space, New York, NY, Agency: Art and Advertising, McDonough Museum of Art, Youngstown, OH, Darger-ism: Contemporary Artists and Henry Darger, American Folk Art Museum, New York, NY. He is currently working on a book of alternate endings to the Henry James story "The Beast In The Jungle" with the artist and critic Colleen Asper. He recently released the record "Object Lessons" with C. Spencer Yeh.

Antony Gormley





I reckon this is what would happen if motion graphics materialized.

Antony Gormley

Antony Gormley was born in London in 1950 and completed a degree in archaeology, anthropology and history of art at Trinity College, Cambridge. Following his degree he travelled to India, returning to London three years later to study at the Central School of Art, Goldsmiths College and the Slade School of Art.

Probably most well known for his iconic sculpture, The Angel of the North, the 20m high figure overlooking the A1, near Newcastle, andAnother Place, the 100 figures placed along a 3km stretch of shoreline in Crosby, Merseyside, Antony Gormley is one of Britain's best loved artists.

Over the last 25 years, Antony has dedicated himself to an exploration of the body as a place of memory and transformation, often using his own body as his subject, tool and material. Since 1990 Antony has expanded his study to explore the concept of the collective body and the relationship between self and other in large-scale installations like Allotment, Critical Mass, Another Place andDomain Field.

One & Other is an extension of the exploration of the connection between individuals. The volunteers on the plinth become both representations of themselves and of the human population of the world, viewed by fellow members of the wider society which they inhabit.

Antony Gormley's work has been exhibited extensively, with solo shows throughout the UK in venues such as the Whitechapel, Tate and the Hayward Galleries, the British Museum and White Cube, and internationally at museums including the Louisiana Museum in Humlebaek, the Corcoran Gallery of Art in Washington DC, the Irish Museum of Modern Art in Dublin, and the Kölnischer Kunstverein in Germany. Blind Light, a major solo exhibition of his work, was held at the Hayward Gallery in 2007; it was the gallery's most successful show ever, with opening hours extended to accommodate the high demand.

Antony Gormley has won many awards for his work, including the Turner Prize in 1994 and the South Bank Prize for Visual Art in 1999. In 1997 he was awarded an OBE and in 2007 the Bernhard Heiliger Award for Sculpture. He is an Honorary Fellow of the Royal Institute of British Architects, Trinity College, Cambridge and Jesus College, Cambridge, and has been a Royal Academician since 2003.

plaisir: package



Γιατί στο μάρκετινγκ υπάρχει αναπνέει και ζει το αντίθετό του, η συσκευασία λειτουργεί καταλυτικά, ιδιαίτερα οι εμπορικές, οι κοινότοπες, το design ενός γραφίστα, ορισμένες φορές ακολουθεί μονοπάτια αντικομφορμιστικά τα οποία εμπεριέχουν και την αποτυχία –όχι της αισθητικής εντύπωσης- της εμπορίας του προϊόντος. Όπως αναφέρει κι ο Pierre Ponant στο περιοδικό Beaux Arts – απ’ όπου το πληροφορήθηκα (σε ελεύθερη μετάφραση) : «Αν το ζητούμενο είναι –και μένει να αποδειχθεί- η εμπορική επιτυχία της συσκευασίας, η γραφιστική θα έχει τουλάχιστον την χαρά της ικανοποίησης ότι προσέφερε μία γλυκιά νότα αισιοδοξίας στη καθημερινότητα ενός Πολωνού ή Έλληνα υδραυλικού μέσα στη ζοφερή πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης και του οικονομικού μαρασμού»
Η εικονιζόμενη συσκευασία βραβεύθηκε διεθνώς από την 2009 Pentawards Top Winners
Το προϊόν αλλά και η σχεδίαση της συσκευασίας είναι ελληνικά. Μπράβο τους!
PETROCOLL – Platinum Award, Best of the Category Other Markets

Designed by Mouse Graphics | Country: Greece

by αγριμολογος