Αντρέα Σιτορέγκο: Τόποι Παρείσακτων

Η πολιτιστική μη κερδοσκοπική εταιρία ΖΕΟΝ εγκαινιάζει το πρόγραμμα δράσεων κι εκδηλώσεων του χειμώνα 2009, με τη θεματική έκθεση Τόποι Παρείσακτων,  του Αντρέα Σιτορέγκο, στο χώρο του ΖΕΟΝ στην Αθήνα, Σαχτούρη 8-10.

Σχετικά με τον τίτλο της έκθεσης, η  επιμελήτρια Άννα Χατζηγιαννάκη , σημειώνει:

(…) Η εγκατάσταση με το χλοοτάπητα πάνω στο τσιμέντο και τον ψηφιακό ήλιο στο μόνιτορ, είναι μια αμφίδρομη «ματιά» κι αυτή στους παρίες της γειτονιάς που αντιμετωπίζονται ως παρείσακτοι, επειδή τρύπωσαν από δρόμους πλάγιους στο χλοερό παράδεισο της υπεσχημένης αφθονίας. Ο τόπος που ζουν, δεν είναι μέγεθος μετρήσιμο. Τον σημαδεύουν και τον αλλάζουν μέρα τη μέρα. Μετά, σημαδεύονται και οι ίδιοι απ αυτόν, και αλλάζουν.

Έργα

2003    

Παγκάκι Βίντεο εγκατάσταση

2002    

Δρόμος Βίντεο εγκατάσταση

1997    

Εξάρτηση Εγκατάσταση (φυσικός χλοοτάπητας, μόνιτορ) διαστάσεις μεταβλητές

2009 

Προσοχή Λερώνει Γλυπτό (σίδερο, μαλλί μοχέρ, λάμπες neon, μετασχηματιστές)

Το γλυπτό, δημιουργήθηκε ειδικά για την έκθεση στο «Ζέον». Αποτελεί ένα είδος νοητού κέντρου αμφίδρομης παρατήρησης τόσο στον εσωτερικό εκθεσιακό χώρο όπου αναπτύσσονται τα έργα, όσο και στο εξωτερικό χώρο, στη γύρω περιοχή.

Το παγκάκι, μια κατεξοχήν λειτουργική κατασκευή στο δημόσιο χώρο, μεταστοιχειώνεται εδώ σε ένα μη λειτουργικό γλυπτικό αντικείμενο, ακριβώς για να τονιστεί η απαγόρευση χρήσης κάθε αυτονόητα κοινόχρηστου –«προσοχή, λερώνει»-.  

Ο Σιτορένγκο, έχει ήδη πειραματιστεί πρόσφατα και σε άλλα έργα με τα συγκεκριμένα υλικά κατασκευής, που είναι λάμπες neon, μετασχηματιστές, μαλλί μοχέρ και σίδερο. Ο σκελετός του γλυπτού γίνεται από σίδερο, προσαρμόζονται οι λάμπες neon και οι μετασχηματιστές και στη συνέχεια πλέκεται πάνω στο γλυπτό το μαλλί μοχέρ. Το αποτέλεσμα στη συνύπαρξη τόσο αντιφατικών υλικών, είναι μια πρόταση συμβίωσης της χρήσης ηλεκτρονικής τεχνολογίας (φως neon,  μετασχηματιστές) και του παραδοσιακού πλεξίματος, με τη φυσική ίνα του μαλλιού. Επιπλέον, η χρήση του μοχέρ, δίνει ένα οπτικό αποτέλεσμα που παραπέμπει στο σχέδιο με κάρβουνο, όταν ο ζωγράφος απαλύνει με το δάχτυλο τις σκληρές γραμμές, για να δώσει ένα πιο απαλό περίγραμμα στο σκίτσο.

Από Δευτέρα 30 Νοεμβρίου, μέχρι Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Εγκαίνια Δευτέρα 30 Νοεμβρίου στις 8.30 μμ

Ωρες λειτουργίας:

Δευτερα - Παρασκευη 5 - 9 μμ & Σαββατο 12 -3 μμ

1200 εικαστικοί καλλιτέχνες, πάνω από 2.000 έργα

Πρόκειται για την πανελλήνια έκθεση ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής και διακοσμητικής, των μελών του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (Ε.Ε.Τ.Ε) που θα παρουσιάσουν από 21 Δεκεμβρίου 2009 έως 24 Ιανουαρίου 2010 σε όλους τους χώρους της "Τεχνόπολις" του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι.

Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της έκθεσης έγκειται στο γεγονός οτι δένει τις γενιές μεταξύ τους.Είναι η πρώτη φορά  που επιχειρείται η διοργάνωση μιάς τέτοιας έκθεσης λαμβανομένου υπ'όψιν ότι συμμετέχουν 1200 εικαστικοί καλλιτέχνες, ακαδημαϊκοί, καθηγητές της ΑΣΚΤ παλαιότεροι και νεότεροι.

Στόχος της έκθεσης είναι η ανάδειξη της ιστορικής και διαχρονικής διαδρομής του Επιμελητηρίου, η οποία είναι ταυτισμένη με την ιστορία της τέχνης στην νεότερη Ελλάδα, δεδομένου οτι το Ε.Ε.Τ.Ε το 2010 συμπληρώνει τα 65 του χρόνια.Επίσης, γίνεται μία προσπάθεια προκειμένου να αναβιώσει ο θεσμός της Πανελλήνιας Έκθεσης, η οποία λάμβανε χώρα ανά διετία μέχρι το 1987.

Στην έκθεση θα παρουσιαστούν πάνω από 2.000 έργα και επισημαίνεται ότι μεταξύ των εικαστικών καλλιτεχνών μελών του Ε.Ε.Τ.Ε που θα παρουσιάσουν έργα τους, συμπεριλαμβάνονται και καλλιτέχνες που συνθέτουν την ιστορία της τέχνης για την σύγχρονη Ελλάδα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Νικολάου, Τέτση, Μυταρά, Μπότσογλου, Κεσσανλή, Αρμακόλα, Παπαγιάννη, Σκλάβο, Παππά, Καλαμάρα, Νικολαίδη, Μουστάκα, Απάρτη, Καπράλο, Σώχο, Μπουζιάνη, Παρθένη, Παπαλουκά, Ιακωβίδη, Γουναρόπουλο, Βικάτο, Γαίτη, Αργυρό, Κοκκινίδη, Γραμματόπουλο, Κεφαλληνό, Κατράκη, Τάσσο, κ.λ.π

Επίσης θα εκτεθεί υλικό από τα αρχεία του Ε.Ε.Τ.Ε με ιδιόγραφα βιογραφικά, αιτήσεις και υπογραφές των ιδρυτικών μελών του, όπως: Παρθένη, Βικάτου, Σώχου κ.λ.π

Ο κατάλογος-λεύκωμα της έκθεσης, 640 σελίδων, αποτελεί αποκλειστική χορηγία του Ιδρύματος Παναγιώτη και Έφης Μιχελή.

Ε.Ε.Τ.Ε

«Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων

21 Δεκεμβρίου 2009 - 24 Ιανουαρίου 2010

«Μικροί Τροπικοί» της Ειρήνης Ηλιοπούλου

Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών εγκαινιάζεται η έκθεση ζωγραφικής της Ειρήνης Ηλιοπούλου με τίτλο «Μικροί Τροπικοί». Οι πίνακες αυτοί, που είναι λάδια μεγάλων διαστάσεων σε πανί, συνδιαλέγονται μεταξύ τους και λειτουργούν σαν μια μνημονική οθόνη, καθώς ξετυλίγουν ονειρικά επεισόδια, τις αναμνήσεις και τις φαντασιώσεις της παιδικής ηλικίας, που αποτελούν ενδόμυχες ενθυμήσεις και οικουμενικά πρότυπα. Μοιάζουν με απαγορευμένα παραμύθια, οι αινιγματικές καταστάσεις προσωποποιούνται από παιδικές φιγούρες, φυσιογνωμικά διφορούμενες.

Τα έργα αντανακλούν την απατηλότητα των ονείρων και την αμφίσημη φύση των αναμνήσεων, υπαρκτών η επινοημένων, καθώς κυριαρχεί η ανάγκη της αναβίωσης και της παρουσίας αυτού που έχει χαθεί. Το αναπάντεχο και το μυστηριώδες είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν έντονα τα έργα. Η ζωγράφος περνά από το ένα έργο στον άλλο, με περιπαικτική, μεταφυσική και μελαγχολική διάθεση, για κάτι που συνέβη, η δεν συνέβη ποτέ, η θα μπορούσε να συμβεί.

''Η καλλιτέχνης «διαφεύγει» από τα συνήθη ρεαλιστικά της θέματα, για να περιηγηθεί σε χώρους τόσο προφανώς μη πραγματικούς, όσο και αληθοφανείς. Στους παράδοξους αυτούς χώρους διασταυρώνονται οι αναμνήσεις της τρυφερής παιδικής ηλικίας,- της ηλικίας όπου διαμορφώνεται η προσωπικότητα του ανθρώπου και μπαίνουν οι βάσεις που εν πολλοίς θα καθορίσουν την πορεία του στον κόσμο των ενηλίκων-, με τις υποχρεώσεις της σύγχρονης καθημερινότητας. Ανομοιογένεια (λευκή και μαύρη φυλή),  ανισότητα (ταξίδια και εργασία) και  άλλες αναγνωρίσιμες σταθερές της κοινωνίας μας φαίνεται να ισχύουν και εκεί, όπως άλλωστε και οι αρχέτυποι ρόλοι των φύλλων. Οι δύο κόσμοι, ο δικός μας και ο αποδιδόμενος,  μοιάζουν ή είναι ο ένας φτιαγμένος κατ΄ εικόνα του άλλου? Σημασία έχει το αποτέλεσμα, ένα θεατρικό σκηνικό, ένας κόσμος «μινιατούρα», όπου ο ρόλος της κούκλας, όχι μόνο ως αθώου παιχνιδιού αλλά και ως αρχέγονου ανθρωπολογικού αντικειμένου, και αυτός του ανθρώπου βρίσκονται ενωμένοι, δημιουργώντας στο θεατή τα αντιφατικά συναισθήματα, έλξης και απώθησης. Η αίσθηση της παρα-μυθίας και του όχι-ρεαλισμού, τονίζεται από έντονα χρώματα, όχι απαραίτητα συμβατά με αυτά του «κόσμου ετούτου» και από την εντύπωση ότι οι παράξενοι «κάτοικοι» των έργων «ξαφνιάστηκαν» από την είσοδο των θεατών στον κόσμο τους.''      

Κατερίνα Κοσκινά

Αίθουσα Τέχνης Αθηνών

Γλύκωνος 4, Δεξαμενή, 106 75 Αθήνα
Διάρκεια έκθεσης: 3 Δεκεμβρίου 2009 έως 30 Ιανουαρίου 2010
Τρι – Παρ: 10:00 – 14:00 & 18:00 – 21:00, Σαβ: 10:00 – 14:30

Gert & Uwe Tobias

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει τη δεύτερη ατομική έκθεση των Gert & Uwe Tobias στην Αθήνα απο τις 19 Νοεμβρίου.

Τα δίδυμα αδέλφια Gert & Uwe Tobias, δουλεύουν μαζί και παρουσιάζουν τη δουλειά τους σαν καλλιτεχνική μονάδα. Γεννήθηκαν το 1973 στο Brasov της Ρουμανίας, περιοχή της Τρανσυλβάνιας που είναι γνωστή για την ομορφιά του τοπίου των Καρπαθίων και για την πλούσια ιστορία της.

Οι Gert & Uwe Tobias είναι αναγνωρισμένοι διεθνώς κυρίως λόγω των μεγάλων διαστάσεων ξυλογραφιών τους, θεωρούνται δε  αναγεννητές αυτής της ιστορικής τεχνικής τυπώματος. 

Η τεχνική της ξυλογραφίας βασίζεται σε πρακτικές που εμφανίζονται για πρώτη φορά τον 1ο αιώνα, καθιερώθηκε τον 15ο αιώνα στην Ευρώπη μέσω του Γερμανού καλλιτέχνη Albrecht Dürer, ενώ αργότερα συνδέθηκε στενά με τον Εξπρεσιονισμό.

Η δουλειά των Gert & Uwe Tobias είναι κατά κύριο λόγο αυτοβιογραφική, ενώ παράλληλα αναφέρεται στο Φολκλόρ και στους μύθους της Ρουμανίας, στη σοσιαλιστική αρχιτεκτονική, στον Κυβισμό, στον Εξπρεσιονισμό, στη σύγχρονη γραφιστική και στη διαφήμιση. Τα μοτίβα που συναντάμε στις ξυλογραφίες τους συχνά παραπέμπουν σε έργα καλλιτεχνών του Μοντερνισμού, όπως του Gaugin ή του Matisse. Όσον αφορά στην καλλιτεχνική τους παραγωγή αυτή είναι πολύπλευρη και εμπεριέχει κεραμικά γλυπτά, κολάζ, σχέδια και ξυλοτυπίες, που συνυπάρχουν αρμονικά σε ένα σώμα δουλειάς. Συχνά επαναλαμβάνονται στα έργα μορφές σουρεαλιστικές με σκοτεινή αισθητική, που σε συνδυασμό με τα αφηρημένα σχήματα και γράμματα τυπωμένα με γραφομηχανή αποτελούν την πλούσια οπτική γλώσσα των Tobias.

THE BREEDER

Ιάσονος 45, Αθήνα

Εγκαίνια: Πέμ. 19/11, 8 μ.μ. Μέχρι 24/12

Τρ.-Παρ. 12 μ.-8 μ.μ. Σάβ. 12 μ.-5 μ.μ.

“Ο Μαγικός Ρεαλισμός του Γιάννη Νίκου” στην “Τεχνόπολις”

Ελαιογραφίες και σχέδια της τελευταίας τετραετίας θα παρουσιάσει ο γνωστός ζωγράφος Γιάννης Νίκου σε μια εντυπωσιακή έκθεση με τίτλο "Ο Μαγικός Ρεαλισμός του Γιάννη Νίκου", που πραγματοποιείται με την υποστήριξη της "Τεχνόπολις". 


Η έκθεση περιλαμβάνει έργα απ' όλες τις θεματικές ενότητες του σημαντικού εκπροσώπου του Μαγικού Ρεαλισμού στην Ελλάδα, που διακρίνονται για τον επικό και συμβολικό τους χαρακτήρα. 


Συγκεκριμένα, η ευρεία θεματολογία του χωρίζεται στις ενότητες: "Ρομαντικός και Μεσαιωνικός Κύκλος", "Ο κόσμος των Αγγέλων", "Μεταμορφώσεις", "Αλληγορικός-Παγανιστικός Κύκλος", "Μυθολογικός Κύκλος" και "Αρχαϊκά", καθώς και σχέδια με μολύβι.


Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον "Ιστορικό Κύκλο" του καλλιτέχνη, με πυκνής γραφής και επικών διαστάσεων ελαιογραφίες, που αναπαριστούν μεγάλες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας. Χρησιμοποιώντας την δύναμη των συμβόλων στους πίνακες του, άλλοτε αποκαλύπτει τους κρυφούς κώδικες της αλληγορίας και του μεταφυσικού κι άλλες φορές μεταφέρει τον θεατή στον χώρο του έπους και του ηρωισμού.


Ο Γιάννης Νίκου είναι μια πολύπλευρη δημιουργική προσωπικότητα και το έργο του βασίζεται και αντικατοπτρίζει σπουδές ευρέως καλλιτεχνικού φάσματος, στη ζωγραφική (Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας), τη σκηνοθεσία και την ηθοποιία (Σχολή Θεάτρου και Κινηματογράφου Αθηνών), την κλασσική μουσική (κλασσική κιθάρα), το ψηφιδωτό, καθώς και τη φωτογραφία. Έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις σε πολλές πόλεις του εξωτερικού, όπου ζούσε επί σειρά ετών (Γερμανία και Ιταλία) και επανειλημμένα έχει βραβευτεί και διακριθεί. Έργα του κοσμούν μουσεία και ιδιωτικές συλλογές. 

07/11/2009 - 24/11/2009

Ώρες λειτουργίας: 11:00-21:00

Είσοδος ελεύθερη

Τόπος: "Τεχνόπολις", Αίθουσα "Νίκος Γκάτσος"

Διεύθυνση: Πειραιώς 100, Γκάζι

Αριστομένης Κατσούλας: «Αστικοί Διάλογοι»

Η έκθεση ζωγραφικής του Αριστομένη Κατσούλα με τίτλο «Αστικοί Διάλογοι», εγκαινιάζεται στην ART 10 GALLERY την Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009, στις 20:30.

«Φιγούρες με στόματα διάπλατα ανοιχτά, κραυγάζουν, χειρονομούν λικνίζοντας στους ατελείωτους δρόμους. Τοπία που παραπέμπουν στο καθημερινό αστικό περιβάλλον των τεραστίων καταλυμάτων, των βεβιασμένων αποφάσεων σ’ ένα ατελείωτο παιχνίδι ουτοπίας και ονειρικής πραγματικότητας. Χειρονομίες παιδικές, σύμβολα που παραπέμπουν σε πριν βιώματα – παιχνίδια και προσδοκίες, αφορίζοντας μερικώς τον διακοσμητικό χαρακτήρα της τέχνης».

Ο Αριστομένης Κατσούλας γεννήθηκε το 1955 στον Πύργο Μεσσηνίας. Από το 1968 ζει στην Αθήνα. Το 1975 τελειώνοντας παράλληλα το Λύκειο και τη Σχολή «ΒΑΚΑΛΟ», φεύγει για την Ιταλία. Το 1980 τελειώνει την Ακαδημία Καλών Τεχνών της  Perugia. Από το 1986 εργάζεται ως καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Δουλειά του έχει παρουσιαστεί μέσα από ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Έργα του υπάρχουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

ART 10 GALLERY 
ΛΕΜΠΕΣΗ 10 ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ - ΣΤΑΣΗ ΜΕΤΡΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗ


19 Νοεμβρίου – 11 Δεκεμβρίου 2009
Τρίτη έως Σάββατο 12:00-14:30 και 17:00-21:00
είσοδος ελεύθερη 

Illustrative art festival in Berlin (dot)

H dot βρέθηκε στο Βερολίνο και φωτογράφησε για λογαριασμό του yatzer την έκθεσή Illustrative art festival in Berlin . Υπεύθυνος για την φωτογράφηση στο
festival ήταν ο Γιάννης Δρανδάκης. Οι παρακάτω φωτογραφίες δεν έχουν
δημοσιευθεί και τις βλέπετε αποκλείστηκα στο calendart.

"Optima"

Προσεγγίζοντας το τέλος μιας χρονιάς με πολλές προκλήσεις, αντιφάσεις και αδιεξοδικές καταστάσεις - λόγω της διεθνούς κρίσης και των συνθηκών που την συνοδεύουν - η γκαλερί Art Zone 42 παρουσιάζει μια ομάδα καλλιτεχνών, που αντιστέκονται με τα έργα τους στον αρνητισμό και στην κατήφεια, ερευνώντας εκείνοι τον ρόλο και τις δυνατότητες του οπτιμισμού μέσα από τις εκφραστικές διατυπώσεις της τέχνης. Η ίδια άλλωστε η γλώσσα της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της πολυμορφίας της, αναλαμβάνει πλέον να αφυπνίσει συνειδήσεις και να ευαισθητοποιήσει τους θεατές, προς μια αλλαγή του κλίματος που ευρέως σήμερα επικρατεί, έτσι ώστε το άτομο (σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο), να διαμορφώσει μία διαφορετική φιλοσοφία ενατένισης και ενεργητικής συμμετοχής του, στον κόσμο που βιώνει και στη συνέχεια αντικατοπτρίζει.

Οι εικαστικοί δημιουργοί που συμμετέχουν στην ομαδική αυτή έκθεση, επιλέγουν και αξιοποιούν, μέσα από τα έργα τους, ποικίλες κατακτήσεις του παρελθόντος με σύγχρονες ωστόσο αντιλήψεις, στην βάση μιας νέας ηθικής στάσης και της ανάλογης ευθύνης που εκείνη συνιστά, εστιάζοντας προς μια μεταστροφή στην ποιότητα ζωής που παράγουμε και καταναλώνουμε. Οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες, επιθυμούν να επαναθεμελιώσουν αξίες, που απομακρύνουν την πραγματικότητα από την ισοπέδωση, την παθητικότητα και την απαισιοδοξία, γνωρίσματα τα οποία έχουν αφαιρέσει τα μικρά, όσο και τα μεγάλα οράματα από την καθημερινότητα, έχοντας παραλλήλως παγιδεύσει και ευνουχίσει την ατομική πρωτοβουλία, που συρρικνώνεται από την πολιορκία του φόβου, της βίας και της καταστροφολογίας. Αντιδρώντας σ' αυτά τα βιώματα, οι δημιουργοί αντιστέκονται στον εφησυχασμό, στην αδιαφορία και στον κυνισμό της εποχής μας, καθώς εναντιώνονται στην ομοιομορφία, στην παγκοσμιοποίηση και στην ισοπέδωση.

Μέσα από τα έργα τους φωτίζουν δρόμους, καλλιεργώντας ζωογόνες ελπίδες για το αύριο που ξημερώνει, με αισιοδοξία προς την ζωή και την πνευματικότητα που αγνοούμε. Ανασυστήνουν νέες ποιότητες και την αντίστοιχη αισθητική που εκφράζει και απαιτεί ο εσωτερικός μας εαυτός. Μέσα από τα έργα τους, διακρίνονται επίσης εκφραστικές δυνατότητες που διαθέτει ο σύγχρονος κόσμος μας, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τις μετατραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος, της εσωστρέφειας και της άγονης εντυπωσιοθηρίας. Την ελπίδα τους καταθέτουν αυτοί οι σύγχρονοι καλλιτέχνες, μακριά από περιορισμούς, αποκλεισμούς και ποικίλων ειδών ρατσισμούς, προσβλέποντας στο σήμερα των παραλειπομένων ευκαιριών και στο μέλλον που με πίστη στον Άνθρωπο και στο περιβάλλον του, επαναθεμελιώνεται, με εκσυγχρονισμένα εικαστικά ιδιώματα και συναίσθηση.

Αθηνά Σχινά

Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης

Συμμετέχουν 24 καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό:

Ρένα Αβαγιανού, Λεμονιά Αμαραντίδου, Παρασκευή Γαρδέλη, Νίκος Γερμανός, Μary Louise Coulouris, Ζanna, Kώστας Καρνάβας, Ανδρέας Κατσιμάρδος, Νικόλας Κληρονόμος, Birgit Kelly, Τζώρτζια Λάμπερτ, C.P. Marsellos, Mariko Matsuda, Oύλη Μοιρασγέτη, Χρήστος Μπαϊκούσης, Ειρήνη Μπογδάνου, Φωτεινή Οθωναίου, Mario de Paduanis, Αλεξία Παπαγεωργίου, Σοφία Παπαθανάση, Isabel Rock, Γιώργος Σκύθος, Αντώνης Τσακίρης και Σοφία Φωτιάδου.

ART ZONE 42

ΛΕΩΦ. ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 42, ΑΓΑΛΜΑ ΤΡΟΥΜΑΝ

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11:00-15:00 και 17:30-20:30

Τετάρτη, Σάββατο: 11:00-15:00

Δευτέρα κλειστά

11/11. Μέχρι 12/12

KW

Seemingly the two scenes are identical in every detail: The mirroring of two vigorous pensioners dancing expressively in theirmiddle-class living room. With lilting steps they are cutting up the floor on the Persian carpet. Surrounded by a paneled dresser and bureau, the domesticity is cheerfully converted into a dancing pleasure. Yet something ruptures the sweet idyll: changes, skips and additions have sneaked into the doubling of events. In search of these differences the keen eye takes in scenes andmagazines, and is finally satisfied to find them. The doubling of images withmistakes—in the present case the art historical device of the comparative look is activated within American weekend entertainment.

Scorpio’s Garden

The exhibition Scorpio’s Garden is a subjective snapshot of the current Berlin art scene, bringing together works and performances of more than 30 international artists. Kirstine Roepstorff (*1972) metaphorically interprets Berlin as a garden, thus highlighting the city’s role as a platform for intellectual exchange and artistic production – a place where images, ideas and concepts find a favorable medium in which to grow, proliferate and compete with each other.

ANDY WARHOL/ICON: Η Δημιουργία της Εικόνας.

Η έκθεση συγκεντρώνει σημαντικές προσωπογραφίες από όλο το φάσμα της καλλιτεχνικής πορείας του Andy Warhol, καταθέτοντας μια καίρια κριτική της σύγχρονης εμμονής με τη φήμη, έννοια που γοήτευε τον Warhol και βρίσκεται στο επίκεντρο του έργου του.


Με φόντο τη σημαντικότερη συλλογή Βυζαντινής αγιογραφίας στον κόσμο, η έκθεση προσωπογραφιών συγχρόνων διασημοτήτων του Warhol διερευνά την έννοια της εικονογραφικής αναπαράστασης στις προσωπογραφίες του καλλιτέχνη. Σε επιμέλεια του διακεκριμένου μελετητή του Warhol, Paul Moorhouse, η έκθεση ανιχνεύει τη διαχρονική σημασία και αξία της αγιογραφίας, συνδέοντας θρησκευτικού χαρακτήρα ιστορικά προηγούμενα με τις σύγχρονες «αγιογραφίες» του Warhol: απεικονίσεις διασήμων που φιλοτεχνήθηκαν σε μια εκκοσμικευμένη εποχή εμμονής με τη διασημότητα.

Η ιδέα της λατρείας, κοινή στην ιστορική και τη σύγχρονη αντίληψη της αγιογραφίας, αποτελεί εδώ βασικό συνδετικό ιστό. Το έργο του Warhol προσυπογράφει, ανατέμνει -και χρησιμοποιεί- τις διαδικασίες εκείνες μέσω των οποίων η ταυτότητα ενός πραγματικού ατόμου επισκιάζεται σταδιακά από την ωραιοποιημένη εικονική αναπαράστασή του στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στην έκθεση περιλαμβάνονται έργα σταθμοί, όπως τα πορτρέτα της Jackie Kennedy και της Marilyn Monroe, του Μάο, καθώς και του ίδιου του Warhol - όλα εξιδανικευμένες μορφές των οποίων η εικόνα υπερβαίνει την ιδιωτική, προσωπική τους ταυτότητα.

Ιδωμένη στο πλαίσιο των ιστορικής σημασίας αγιογραφιών του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, οι σύγχρονες «αγιογραφίες» του Warhol αναδεικνύονται ως αποτέλεσμα μιας σύνθετης μεταμόρφωσης, κατά την οποία το πραγματικό δίνει τη θέση του σε μια πολύπλοκη αλλά υπέροχη αφαίρεση.

Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1914. Στη συλλογή του αντιπροσωπεύεται η Ελληνική τέχνη από τον 4ο ως τον 19ο αιώνα και περιλαμβάνεται η σημαντικότερη παγκοσμίως συλλογή Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών αγιογραφιών.


7 Οκτωβρίου 2009 - 10 Ιανουαρίου 2010
Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο

Β. Σοφίας 22, 10675 Αθήνα

Άντζι Καρατζά: «Η ιστορία της τέχνης, όπως και κάθε ιστορία, δε γράφεται, ψήνεται σιγά-σιγά»

Τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου, στο χώρο της Cheapart, εγκαινιάζεται η έκτη ατομική έκθεση της Άντζι Καρατζά με τίτλο: «Η ιστορία της τέχνης, όπως και κάθε ιστορία, δε γράφεται, ψήνεται σιγά-σιγά». 

Ο κατάλογος της προηγούμενης έκθεσής της τέλειωνε με την απορία: «Θα μπορέσει τελικά η Άντζι -the batcat- Καρατζά να ξεπεράσει τους σκόπελους των ρούχων που σαν εφιάλτες ντύνουν την εικαστική της πορεία στην άβυσσο της παγκόσμιας τέχνης;» 

Και να, που η παγκόσμια τέχνη και η ιστορία της ήρθε κοντά της...

Στην καινούρια της δουλειά, η Άντζι Καρατζά κλείνει, ράβοντας σε διάφανο υλικό (vivak), μια προσέγγιση της ιστορίας της τέχνης, όπως έκανε παλιότερα με τα ρούχα που κρέμονταν από κρεμάστρες, σα να είχαν βγει από βαλίτσες ταξιδιού. Σιδερωμένα και χαρούμενα…

Η τετράχρονη εμπλοκή της με το δισέλιδο που αφορά την τέχνη στους Ερευνητές πάνε παντού της εφημερίδας Καθημερινή του Σαββάτου, είναι για κείνη το έναυσμα για το καινούριο της ταξίδι, ένα ταξίδι στο οποίο ελπίζει να συμμετάσχει και ο θεατής, ελεύθερος να συμπληρώσει και εκείνος τη δική του ιστορία.

Η δουλειά αυτή ξεκίνησε από ένα όνειρο που είδε: Σε μια σούβλα που γύριζε, καρφωμένα πολλά φύλλα της εφημερίδας Ερευνητές σιγοψήνονταν. Παράλληλα, σε μια αφίσα εμφανίστηκε το σύνθημα: Η ιστορία της τέχνης, όπως και κάθε ιστορία, δε γράφεται, ψήνεται σιγά-σιγά.

Τι είναι τα όνειρα χωρίς βαλίτσες, χωρίς την έννοια του ταξιδιού; Τι είναι οι βαλίτσες χωρίς τα όνειρα;… Οι αποσκευές γέμισαν. Με εικόνες και λέξεις.

Τα δισέλιδα που στήνει για την εφημερίδα, τα τυπώνει σε καμβά, τα μεγαλώνει και τα αλλάζει. Αφού προστεθούν ζωγραφικά ή γλυπτικά στοιχεία, κόβονται και ράβονται στα μέτρα της. Γίνονται το σώμα, η κοιλιά της γάτας που τόσο επίμονα συνοδεύει την εικαστική της ιστορία. Το κεφάλι είναι ο φορέας, το μυαλό. Κουβαλάει το σύνθημα. Το βροντοφωνάζει…

Στα χέρια γράφεται το κείμενο, ενώ στα πόδια υπάρχει σα μικρή κούκλα ο ήρωας, κρυφός πρωταγωνιστής της έκθεσης: Η εικόνα μιας γάτας-έργου, φτιαγμένης το 1997, που ξέμεινε όταν αγοράστηκε το έτερό της ήμισυ και, έτσι, γράφει κι αυτή την ιστορία της. Είναι η Cattie (Κάτι), η οποία μεταμορφώνεται κάθε φορά ανάλογα με το θέμα. Ένα βίντεο παίζει την ιστορία της, μια ιστορία αγάπης έργου-δημιουργού…

Δευτ. 2/11, 8 μ.μ. Μέχρι 24/11

Δευτ.-Παρ. 3-9 μ.μ. Σάβ., Κυρ. 12 μ.-6 μ.μ.

Ηώ Αγγελή: “FUTURE PERFECT”

Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών εγκαινιάζεται η ατομική έκθεση της Ηώς Αγγελή με τίτλο «Τετελεσμένος Μέλλων».


Η Ηώ Αγγελή στην καινούργια της δουλειά ερευνά τη συνείδηση ενός προκαθορισμένου μέλλοντος.

Μορφές γυναικών στην άκρη της πόλης, συνομιλούν σιωπηλά με την αλληγορία της ιστορίας τους.


Η γνώση αυτού που θα έρθει αδρανοποιεί το χρόνο και παγώνει τις επιθυμίες. 


Η μελαγχολία του νεορομαντισμού συνυπάρχει με την αμηχανία και τη μοναξιά του ανθρώπου. Ο τόπος μεταμορφώνεται απο ψυχρά αστικός σε τρυφερά οικείος με την συμμετοχή του έφηβου χρόνου.

Η Ηώ Αγγελή σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και στο Royal College of Arts του Λονδίνου. Εκθέτει στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.


εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής

Τρίτη 3 Νοεμβρίου  2009 στις 7.30 μ.μ.

Γιάννης Ψυχοπαίδης: “Polaroids 1977–2009 - Ψηφίδες μιας επιζωγραφισμένης μνήμης”

Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη, στο πλαίσιο του Athens Photo Festival 2009, εγκαινιάζει την Τρίτη 3 Νοεμβρίου την αναδρομική έκθεση “Polaroids 1977–2009 - Ψηφίδες μιας επιζωγραφισμένης μνήμης” του Γιάννη Ψυχοπαίδη. Η έκθεση αποτελεί ένα προσωπικό εικαστικό “αφιέρωμα” του Γιάννη Ψυχοπαίδη στη στιγμιαία φωτογραφία Polaroid.

 

Ως πρώτη ύλη για τη ζωγραφική του, η φωτογραφία αποτελούσε ανέκαθεν δομικό στοιχείο στο έργο του Ψυχοπαίδη, όπου η φωτογραφική και η ζωγραφική γλώσσα συνδέονται μέσω της κοινωνικής κριτικής και του πολιτικού σχολιασμού. Η ριζική μετατόπιση της θεματικής του έργου του από το δημόσιο, κοινωνικό χώρο στον ιδιωτικό -στα τέλη της δεκαετίας του ’70- δίνει πια βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο στη φωτογραφική παρουσία της στιγμιαίας και με έντονη ερασιτεχνική φυσικότητα Polaroid φωτογραφίας, που αποτυπώνει τις σχέσεις των ανθρώπων στις ιδιωτικές τους στιγμές, όλα όσα συμβαίνουν ανάμεσα στα πρόσωπα, στα κλειστά δωμάτια και στους ιδιωτικούς χώρους.

 

Για τον Ψυχοπαίδη η Polaroid δεν υπήρξε ποτέ αυτοσκοπός. Ήταν πάντα μια ιδιωτική καταγραφή, μια σημείωση, ένα πρώτο ή πολλά μαζί διαφορετικά σχεδιάσματα από διαφορετικές γωνίες ενός θέματος. Κάποια στιγμή όμως, στη δεκαετία του 70, το συσσωρευμένο αυτό υλικό από Polaroids με διαφορετικά θέματα άρχισε να γίνεται το ίδιο  ζωγραφική επιφάνεια, οι ίδιες οι μικρές αυτές φωτογραφίες μετά από χρωματικές παρεμβάσεις και επιζωγραφίσεις να μεταμορφώνονται σε μικρές εικόνες με εικαστική πληρότητα. Μέσω των επιζωγραφίσεων η φωτογραφία έδινε την θέση της στην ζωγραφική, δημιουργώντας μικρές ψηφίδες μιας επιζωγραφισμένης μνήμης από εικόνες του ιδιωτικού και του δημόσιου χώρου, αλλά και εικαστικά σχόλια πάνω στην Ιστορία της Τέχνης, στα πρόσωπα και τα μοτίβα της. 

Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20, 10673, Αθήνα

Διάρκεια έκθεσης: 3 έως 21 Νοεμβρίου 2009 

Ώρες λειτουργίας: 

Τρ.–Παρ. 11.00-15.00 και 17.00–21.00, Σάβ. 11.00–14.00, Κυρ. & Δευτ. κλειστά 

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα: 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε χαρακτική με υποτροφία στην ΑΣΚΤ της Αθήνας(1963-1968). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική (1970-1976) στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου με υποτροφία από την Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD). Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Γερμανία προσκεκλημένος του Καλλιτεχνικού Προγράμματος της πόλης του Δ. Βερολίνου. Το 1994 εξελέγη τακτικός καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας. Κατά την δεκαετία του 1960 υπήρξε μέλος της Καλλιτεχνικής Ομάδας Α΄ στην Αθήνα και της εικαστικής ομάδας του περιοδικού ''Επιθεώρηση Τέχνης''. Ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος της ομάδας των ''Νέων Ελλήνων Ρεαλιστών'' (1971-1973) και του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (1974-1976). Από το 1966 παρουσιάζει τη δουλειά του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία.